Episode -2

వాతావరణం తేలికపడినట్లనిపించింది స్ఫూర్తికి. శ్రీదేవి సైతం స్నేహమయి కావడంతో ఇద్దరూ ఒక అరగంటలో బాగా కలిసిపోయారు. తొలిరోజులు కావడంతో పెద్దగా క్లాసులేం జరగలేదు పరిచయాలయ్యాయి అంతే.

క్లాసునుంచి బయటికొచ్చేసరికి వాసు నిలబడి ఉన్నాడ
ు. స్ఫూర్తి చేతిలో బుక్స్ అందుకొని పార్కింగ్ వైపు దారితీసాడు. ఆరోజు విశేషాలన్నీ చెపుతూ గలగలా నవ్వుతూ అతనితో ముందుకు నడిచింది స్ఫూర్తి. వాసు స్ఫూర్తి కార్ డ్రైవర్. కృష్ణమోహన్ బాల్య మిత్రుడు కావడంతో అతని దగ్గర కాస్త చనువు ఉంది స్ఫూర్తికి. అయినా వాసు ఏనాడూ హద్దు మీరలేదు. ఎవరెన్ని సార్లు చెప్పినా స్ఫూర్తిని "అమ్మా, మీరూ" అనే పిలుస్తాడు.

"బాగుందమ్మా మీరు కలుపుగోలుగా ఉంటారు కాబట్టి ఎవరైనా మీతో స్నేహం ఇట్టే చేసేస్తారు. త్వరగా పదండి పొద్దుణ్ణుంచీ అలిసిపోయి ఉన్నారు. మొహం వాడిపోయి ఉంది" అంటూ వేగంగా నడిచిన వాసుని అనుసరించింది.

ఇంటికెళ్ళగానే హాల్ లో కూర్చొని బుక్ చదువుతున్న కృష్ణమోహన్ ను చూసి "గుడీవినింగ్ పపా" అంటూ దగ్గర చేరింది.

"గుడీవినింగ్ బేబీ! హౌ ఈజ్ యువర్ ఫస్ట్ డే ఇన్ ఇండియన్ యూనివర్సిటీ" అని అడిగారు చిరునవ్వుతో.

"సో నైస్ పపా" అంటూ విశేషాలన్నీ చెప్పింది.

అంత హేపీగా స్ఫూర్తి ఉండడం ఇండియాకి వచ్చాక మొదటిసారి కావడంతో కాస్త రిలీఫ్ అనిపించింది. "ఓకే బేబీ గో అండ్ రిఫ్రెష్. ఎ గిఫ్ట్ ఈజ్ ఎవైటింగ్ ఇన్ యువర్ రూం" అంటూ మరలా పుస్తకంతో చాటింగ్ మొదలెట్టారు కృష్ణమోహన్.

"వాట్ ? క్రిష్టినా ఆంటీ వచ్చిందా పపా" అంటూ వేగంగా మెట్లెక్కి పైకి పరిగెత్తింది స్ఫూర్తి.

రూం లోకి అడుగు పెట్టగానే ఎదురుగా కనిపించిన వ్యక్తిని చూసి "ఆంటీ" అంటూ ఆనందంగా కేరింతలు కొడుతూ ఆమెను అల్లుకుపోయింది స్ఫూర్తి.

"హౌ ఆర్ యూ బేబీ" అంటూ స్ఫూర్తి నుదుటిపై చుంబిస్తూ దగ్గరకు తీసుకొంది క్రిష్టినా.

"ఫైన్ ఆంటీ, ఐ మిస్ యూ ఎ లాట్. హౌ ఎబౌట్ యూ" అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించింది.

"మీ టూ మిస్ యూ డియర్. గో అండ్ హేవ్ యువర్ బాత్" అంటూ స్ఫూర్తిని మృదువుగా బాత్రూం లోకి నెట్టింది క్రిష్టినా.

స్ఫూర్తి వచ్చేలోపు కృష్ తో మాట్లాడదామా అనుకొంటూనే మరల మనసు మార్చుకొని అక్కడే ఉన్న కెమిస్ట్రీ బుక్ అందుకొంది. కాలం గురించి ఏ మాత్రం పట్టింపులేక చదువులో మునిగిపోయింది క్రిష్టినా స్ఫూర్తి ఆంటీ అని తట్టేవరకూ.

"హాయ్ స్ఫూ....హౌ'స్ యువర్ డే ఎట్ కేంపస్" అంది.

"ఫైన్ ఆంటీ రండి. పపా వెయిట్ చేస్తున్నారు" అంటూ కిందకు దారి తీసింది.

ముగ్గురూ కలిసి కాసేపు గార్డెన్ లో గడిపి డిన్నర్ ముగించుకొని స్ఫూర్తీ, క్రిష్టినా నిద్రపోయాక లేబ్ లోకి వెళ్ళి ప్రయోగాల్లో మునిగిపోయాడు కృష్ణమోహన్. మిల్క్ బాయ్ కాలింగ్ బెల్ మ్రోగిస్తే తప్ప తెల్లవారిందని తెలియనంతగా నిమగ్నమై ఒక కొలిక్కొచ్చిన ప్రయోగాన్ని చూసి సంత్రుప్తిగా తలపంకించి బెడ్ రూం లోకి వెళ్ళి నిద్రపోయాడు.

నిద్ర లేవగానే వీసీగారిచ్చిన కవర్ విషయం గుర్తొచ్చింది కృష్ణమోహన్ కి. కోటు జేబు తడుముకొని ఫోల్డర్ ఓపెన్ చెయ్యగానే ఒక సీల్డ్ కవర్, ఫొటోస్ ఉన్న కవర్, 4పేజెస్ కనిపించాయి. ఫొటోస్ ని పక్కన పెట్టి పేపర్స్ చదవడం మొదలెట్టాడు. అక్షరాలవెంట కళ్ళు పరిగెడుతున్నా మనసు అందులోని వ్యక్తుల వ్యక్తిత్వాన్ని అంచనా వేస్తూ ముందుకు సాగిపోతోంది. రాజశేఖర్, శరత్, ప్రజ్ఞ, మధుల బయోగ్రఫీలవి. అవి చదివి దీర్ఘంగా నిశ్వశించి మడిచి ఫోల్డర్ లో పెట్టి ఫొటోస్ ఓపెన్ చేశాడు. మొదటి ఫొటో చూడగానే ఉలిక్కి పడ్డాడు. అది రాజశేఖర్ తల్లి తండ్రులతో ఉన్న ఫొటో. అప్పుడర్థమైంది రాజశేఖర్ తండ్రి గతంలో తన క్లాస్ మేట్ అయిన సామంత్ అని. ఈ విషయం క్రిష్టినాతో చర్చించాలి అనుకొంటూ మిగతా ఫొటోస్ లో శరత్, ప్రజ్ఞల పేరెంట్స్ ని కూడా చూసి అన్నీ ఫోల్డర్ లో పెట్టి సీల్డ్ కవర్ తరవాత చూడొచ్చులే అనుకొంటూ అన్యమస్కంగానే స్నానాదులు ముగించాడు.

హాల్ లోకి వచ్చేసరికి హడావుడిగా కాలేజ్ కి వెడుతూ స్ఫూర్తి కనిపించి "గుడ్మార్నింగ్ పపా. కాలేజ్ కెళ్ళొస్తాను" అంటూ వెళ్ళిపోయింది.

అక్కడే బుక్ చూస్తున్న క్రిష్టినా "గుడ్మార్నింగ్ క్రిష్. ఐ హేవ్ టు గో టుడే" అంది.

"ఓకే... ఐ హేవ్ టు టెల్ యు సం థింగ్" అంటూ ఫోల్డర్ ని క్రిష్టినాకిచ్చాడు.

సామంత్ ఫొటో చూస్తూ షాక్ అయిన క్రిష్టినాని చూసి కృష్ణమోహన్ మనసు గతంలోకి పరుగెత్తింది.

*** *** *** ***

కృష్ణమోహన్ తండ్రి, సామంత్ తండ్రి వ్యాపారంలో భాగస్వాములు. ఇద్దరి భార్యలదీ ఒకే ఊరు కావడం వల్ల కుటుంబాల మధ్య పరస్పర అనుబంధాలు బలపడ్డాయి. తద్వారా కృష్ణమోహన్, సామంత్ చిన్ననాటినుంచీ స్నేహితులయ్యారు. పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ అవగానే పై చదువుల నిమిత్తం లండన్ వెళ్ళిన వాళ్ళకి క్రిష్టినా దోస్తయింది. ఎప్పుడూ తన చదువు తప్ప మరో ప్రపంచం తెలియని కృష్ణమోహన్ కి తెలియకుండానే క్రిష్టినా సామంత్ ల మధ్య అనుబంధం బలంగా పెనవేసుకొంది. లండన్ లో పెరిగినా భారతీయ సాంప్రదాయాలను ఇష్టపడి గౌరవించే క్రిష్టినా ఇండియాకి వెళ్ళాక పెళ్ళి చేసుకొందాం అని సామంత్ ని ఒప్పించింది. చూచాయగా వాళ్ళ విషయం చెవిన పడుతున్నా థీసిస్ సబ్మిట్ చేసే హడావుడిలో వాళ్ళను పెద్దగా పట్టించుకోని కృష్ణమోహన్ దగ్గరికి ఒకరోజు టెన్షన్ గా వచ్చిన సామంత్ "కృష్ణా! నే అర్జెంట్ గా ఇండియా వెడుతున్నా" అన్నాడు.

"అరే! ఏమయ్యిందిరా? అమ్మా నాన్న బాగున్నారుగా?" అని ఆరాటంగా అడిగిన కృష్ణమోహన్ భుజం పై తట్టి, "నథింగ్ రాంగ్. జస్ట్ ఐ నీడ్ టు గో. మరలా 15 డేస్ లో వస్తాను" అని చెప్పి మారు మాట్లాడే అవకాశమివ్వకుండా వెళ్ళిపోయాడు.

రెండ్రోజులు గడిచాయి. క్రిష్టినా వచ్చింది. "క్రిష్, సామంత్ ఏడి?" అని అడిగింది.

"ఇండియా వెళ్ళాడు 10 డేస్ లో వస్తానన్నాడు. నీకు చెప్పలేదా" అని అడిగాడు.

"లేదు క్రిష్. మేము పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకొన్నాం. వాళ్ళ పేరెంట్స్ తో మాట్లాడతాను అన్నాడు. మరలా కనిపించలేదు. అందుకే నీతో మాట్లాడాలని వచ్చాను" అంది.

"ష్యూర్ క్రిష్టినా! ప్లీజ్ టేక్ యువర్ సీట్ అండ్ రిలాక్స్" అన్నాడు.

"నో క్రిష్! విల్ మీట్ యు విత్ సామంత్" అంటూ వెళ్ళిపోయింది క్రిష్టినా.

వారం గడవగానే సామంత్ వద్దనుంచి మెయిల్ వచ్చింది. తను, క్రిష్టినా ప్రేమించుకొన్న విషయం, క్రిష్టినా తల్లి కాబోతోందని తెలియగానే తల్లి తండ్రులకు చెప్పి పెళ్ళి చేసుకొంటాను అని కాల్ చేసి పేరెంట్స్ తో మాట్లాడగానే తనను అర్జెంట్ గా ఇండియా పిలిపించి తన మరదలితో తనకి పెళ్ళి హడావిడిగా జరిపించిన విషయం చెప్పి క్రిష్టినాతో తనను మరిచిపొమ్మని తన తరఫున చెప్పమని సింపుల్ గా ముగిసిన ఆ మెయిల్ చదివి స్థాణువైపోయాడు కృష్ణమోహన్. చిన్నతనం నుంచి కలిసిమెలిసి పెరిగిన తనకి చెప్పకున్నా అర్థం చేసుకుంటాడు గానీ తనను నమ్మి తల్లి కాబోతున్న క్రిష్టినా కు కనీసం తెలియజేయకుండా పెళ్ళికూడా చేసేసుకొని మొహం చాటేయడం కృష్ణమోహన్ మనసును కలచివేసింది.

విషయం వివరించి క్రిష్టినా పేరెంట్స్ కి నచ్చచెపుదామని క్రిష్టినా ఇంటికి బయలుదేరాడు. గుమ్మంలో అడుగెడుతూనే ఎదురుగా కనిపించిన దృశ్యం అతన్ని కార్యోన్ముఖుని చేసింది. క్రిష్టినా సవతి తల్లి క్రిష్టినాని కత్తితో పొడవబోతోంది.

"నో మామ్! ప్లీజ్ లీవ్ మీ. సామంత్ విల్ డెఫినిట్లీ మేరీ మీ. ప్లీజ్ బిలీవ్ మీ" అంటూ వెనక్కు జరుగుతోంది.

పరుగెత్తి క్రిష్టినాని రక్షించే ప్రయత్నంలో కార్పెట్ కాలికి తగిలి బోర్లా పడిపోయాడు. ఈలోగా క్రిష్టినాని సవతి తల్లి పొడిచేయడం, "మా..." అని అరుస్తూ క్రిష్టినా పడిపోవడం జరిగిపోయాయి.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- సశేషమిక్కడే.......మరల 16-5-13 వరకూ.......
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------